Γυναίκα

Γυναίκα μήλο σάρκινο
και άρωμα από φύκια
γυναίκα από πηλό και φως
κι ολόγιομο φεγγάρι
τάχα πια λάμψει σκοτεινή
βγαίνει από τις κολόνες σου
και ποια πανάρχαια νυχτιά
σε σένα αγγίζει ο άντρας;

Ένα τραγούδι από νερό
κι αστέρια είναι η αγάπη.
Είναι μια μάχη από αστραπές
κι από πνιχτόν αγέρα
και καταιγίδες άξαφνες
είν΄η αγάπη, αγάπη μου
και νικημένα δυο κορμιά
από δυο στάλες μέλι.

Με τα φιλιά σου σεργιανώ
γυναίκα το απειρό σου
τις όχθες και τους ποταμούς
και τα μικρά χωριά σου
ώσπου η φλόγα του έρωτα
από σοκάκια ολόφωτα
χιλιόγλυκα να ξεχυθεί
και στεναγμός να γίνει.

στοίχοι: "ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ"