Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Γράφω... είχα καιρό να γράψω...

Ξύπνησα

Ξύπνησα, ήταν δεν ήταν τρεις η ώρα τα μεσάνυχτα ... σκοτεινά τόσο όσο.... τα μάτια μου δεν βλέπανε πολλά, ένιωθα κρύο,μοναξιά και έναν ήχο, περίεργο ήχο, σαν μια ανάσα.
Για δες τη θόρυβο μπορεί να κάνει η μοναξιά! ένιωθα ότι ήσουνα εκεί αλλά δεν ήσουνα και κουκουλώθηκα μέχρι το κεφάλι, σφίγγοντας τα μάτια να κοιμηθώ ξανά να μην ακούω την σιωπή που κάνει η απουσία σου.
Σκέψεις πολλές βασάνιζαν το μυαλό μου, δεν κοιμόμουν... σκεφτόμουν λόγια, συναισθήματα, κινήσεις, μυρουδιές... εσένα.... όλα αυτά εσύ...δεν κοιμόμουν γιατί αναρωτιόμουν...
Η ώρα πήγε πέντε το πρωί και τα στρώματα ένα κουβάρι από τις σβούρες που έφερνα στο κρεβάτι, αυτό που μαζί είμαστε κάποτε.. αγκαλιά.. ανατριχίλα μόνο στη σκέψη ότι με βασανίζεις ακόμα.. ανοίγω τα μάτια και είμαι στο καναπέ... με είχε πάρει ο ύπνος όσο σε περίμενα να γυρίσεις..
Ξύπνησα, Ησυχία, το τζάκι έτοιμο να σβήσει... η ώρα είναι μόλις τρεις και τέταρτο τα μεσάνυχτα... και έχει ζέστη, γλυκιά ζέστη.. ήταν απλά ένα όνειρο... ότι με άφησες; ...αλήθεια σε δέκα λεπτά θα ερχόσουν... πόσο όμορφη είναι η σιωπή τώρα.. ο θόρυβος από το τζάκι τα ξύλα που καίνε και η γλυκιά αναμονή ότι σε λίγο θα με πάρεις αγκαλιά... κάτσε να βάλω ένα ξύλο στο τζάκι, αν δεν ήταν και αυτό θα πάγωνα αλήθεια.. καλό μου τζάκι.. να πιούμε κάτι μέχρι να έρθει.. η αγάπη.. ακούω την καγκελόπορτα τη όμορφος θόρυβος... ότι εκείνος έρχεται.


Αφιερωμένο
1ον στον καλό μου που δεν θέλω με τιποτα να με αφήσει μόνη...ποτέ!!
2ον στον penakia που με παρακινησε να γράψω...και
3ον στην αγαπημένη μου Jacki... θα καταλάβει αυτή..