Ξεφυλλίζοντας την Σιωπή.... συνέχεια

Πρώτα από όλα !!!!
Καλή χρονια και καλό μήνα.


*****************************σελ. 32***********************************
Το ξέρω πως κουράστηκες. Πως σώπασες.
Το ξέρω πως παραπατάς. Πως μάτωσε η αντοχή σου.
Ξέρω πως περισσότερο πληγώθηκες, όταν τελικά κατάλαβες πως
μόνος εσύ, μέσα σε τόση παγωνιά, δε θα κατάφερνες ποτέ
κάτι ν΄αλλάξεις. Τα ξέρω όλα. Κι έχω ένα να σου πω.
Κράτα, τουλάχιστον, όσο μπορείς, τον ήχο της σιωπής σου.
*****************************σελ. 35***********************************
"Αυτός ο κόσμος, ο κερατάς, μου ΄λεγε μια φορά
η φίλη μου, λες κι είναι καμωμένος μόνο γι΄αυτούς
που ξέρουν να καταπατούν. Γι' αυτούς που στήνουν ταμπέλες.
Που κάνουν περιφράξεις και βάζουν μέσα άγρια σκυλιά και φύλακες.
Αυτός ο κόσμος, ο κερατωμένος κερατάς,
λες κι είναι καμωμένος τελικά από ψυχές από μαντέμι"
Είχε δίκιο. Οι .... από φίλντισι, που βρίσκουνε παρηγοριά;
Δε μου είπε.
*******************************σελ. 37*********************************
Τα κύματα...
Τα κύματα σ΄οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν.
Να σε ξεβράσουν, ή ανάλογα με την όρεξη τους, να σε καταπιούν.
Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένο στο θυμό τους.
Κάποιοι, όμως, είναι τυχεροί.
Στ΄άδειο κοχύλι της ψυχής τους οι γοργόνες κρύβουν το τραγούδι τους.
Κάποιοι...... Δε θα τους βρεις σε κάθε σου βήμα.
***************************σελ. 40*************************************
Εντάξει, σε παγίδεψαν.
Μην κλαίς. Καμία παγίδα δεν είναι πιο δυνατή από τη θέληση σου.
Μην κλαίς.
Σφύρα βρε. Σφύρα. Υπάρχει πάντα κάποιος
που θα γνωρίσει το σφυριγμά σου.
*************************σελ. 45****************************************
Κι όταν σε ρώτησα, μια νύχτα, τι ΄μαι για σένα,
σκέφτηκες λίγο και μ΄απάντησες αδιάφορα, χαζεύοντας
μια πεταλούδα που είχε παγιδευτεί στο φως της λάμπας σου.
" Τι είσαι, είπες; ...... Μια νυχιά στο τίποτα της ζωής μου".

**********************************
Συνεχιζεται......................