Άκου και αυτό

-Τι είναι αλήθεια η Κυριακή;
μια χάρτινη βαρκούλα, που την ξέχασε
στο ρυάκι ένα παιδί.
Ένα κόκκινο γαρύφαλο, στο πέτο της σιωπής.

-Το πιο σοφό που έμαθα είναι αυτή η κεντιμένη φράση
στις παλιές μπάντες. " και αυτό θα περάσει".
(ακόμα περιμένω,κουράγιο θέλει)
Και γύρω, πουλιά και λουλούδια....

-Να είχα λέει, μιαν αγάπη, σαν αλάνα.
Να κυλιόμουνα μέσα της, να ΄κανα τούμπες,
να ΄πλωνα την αρίδα μου, να λιαζόμουνα!

-ζήτω ο μικρός ηλίθιος βάτραχος. η γριά χελώνα.
Το μυρμιγκάκι. Το ποντικάκι. Ζήτω ο κόσμος όλος!
Γιατί όλα έχουν θέση στην ψυχή εκείνου που αγαπά.
(Ζήτω, ζήτω, ζήτω, ζήτω καλά φτάνει).

-Πέτα, ρε παιδί μου, πέτα ψηλά. Αν σκοτωθείς στον αέρα,
να ξέρεις, πως αυτό συμβαίνει και στα πουλιά. (ακούς; Σ.τσιου)

-Μου ΄ρχεται η μυρωδιά της ζωής και μου σπάει τα
ρουθούνια. Κοιτάζω τον κόσμο γύρω μου
και τον λαχταρώ. Τον λιμπίζομαι.
Θέλω να του δώσω μια τσιμπιά.

-Δεν αξίζει να ζεί κανείς στην γυάλα απο φόβο
μη τυχόν και πληγωθεί! (εδω πάει το άιντε ξεκουνηθήτε)

-Σημασία έχει ποια χέρια θα σ΄αγκαλιάσουν και
θα κάμουν το δέρμα σου να δακρύσει.
ποιο στόμα θα τσακίσει το φλοιό του μυαλού σου και
θα σε τινάξει χωρίς ανάσα στ΄αστέρια.

-Γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά; Τι μ' έποιασε;
Γιατί είναι μια νύχτα ξάστερη που με λιγώνει;
Γιατί απόψε, έτσι ξαφνικά, η ψυχή μου
γέμισε κάτασπρες μανώλιες;
(Ρωτάω εγω τώρα, και αν μπορέι ας μου απάντηση κάποιος)

Αλκυώνης (στην παρένθεση σχόλια δικά μου)
Συνεχιζεται..........