Γυναίκα

Πάλη ενάντια στην γυναικεία καταπίεση και κακοποίηση


Η καταπίεση και κακοποίηση των γυναικών δεν είναι απλώς ένα λάθος του συστήματος, που μπορεί να διορθωθεί αν προσπαθήσουμε πάρα πολύ. Είναι γέννημα της ίδιας της κοινωνίας της εκμετάλλευσης και τους κέρδους.
Από αυτή την άποψη και η πάλη ενάντια στην καταπίεση των γυναικών είναι και πάλη ενάντια στις συνθήκες και τους όρους που τη δημιουργούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να καθίσουμε με τα χέρια σταυρωμένα και να περιμένουμε την επαναστατική μεταμόρφωση της κοινωνίας να λύσει τα προβλήματα καταπίεσης των γυναικών. Αυτό είναι ένα λάθος που συχνά κάνουμε οι μαρξιστές. Να μην καταπιανόμαστε με το γυναικείο ζήτημα θεωρώντας ότι θα λυθεί με την ριζική μεταμόρφωση της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα με την πάλη για την ανατροπή της ταξικής κυριαρχίας πρέπει να παλεύουμε καθημερινά με όλα τα ζητήματα που αυτή θέτει. Από αυτή την άποψη θεωρούμε πολύ σημαντικό το συμπόσιο αυτό αλλά και την δική μας συμμετοχή σε αυτό. Το συμπόσιο γίνεται σε μια εποχή κρίσιμη, που η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής σπαράσσεται από ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε μια χώρα, όπως την Τουρκία που αιμορραγεί από την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση.
Το Σοσιαλιστικό Βαλκανικό Κέντρο Cristian Rakovsky, επιδιώκει την ενότητα της πάλης των γυναικών σε ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, ενάντια στην αντρική καταπίεση και ενάντια σε κάθε καταπίεση, με επαναστατική προοπτική και στη βάση της ενότητας των βαλκανικών λαών
Η γυναίκα είναι το πιο καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας και ταυτόχρονα για το λόγο αυτό, είναι εν δυνάμει το πιο επαναστατικό της κομμάτι.
Η ιστορία έχει δώσει τέτοια παραδείγματα. Στην επανάσταση της Ισπανίας και στο ελληνικό αντάρτικο, οι γυναίκες πήραν τα όπλα και στάθηκαν δίπλα στους άντρες αγωνιστές στο βουνό, σαν ίσος προς ίσο, για πρώτη φορά στη ζωή τους. Μόνο η επανάσταση και ο αγώνας τους έδωσε αυτή την ευκαιρία, την ευκαιρία δηλαδή να ξεφύγουν από τον πατέρα αφέντη, τον σύζυγο αφέντη, τον καταναγκαστικό γάμο, την καταπίεση. Για αυτό έδεσαν την ζωή τους και την ίδια τους την επιβίωση με την επανάσταση περισσότερο ίσως από κάθε άντρα αγωνιστή.

Γιατί η γυναίκα δεν μπορεί να απελευθερωθεί η ίδια αν δεν απελευθερωθεί ταυτόχρονα όλη η κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει πραγματική επανάσταση χωρίς γυναικεία απελευθέρωση. Η ουσιαστική απελευθέρωση των γυναικών από την αντρική εξουσία είναι αδύνατη χωρίς τη συνολική ανατροπή ενός συστήματος που τρέφει την κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο και που τρέφεται από αυτή.