Της Μ. Χατζηκλεάνθους


Η βία κατά των γυναικών είναι ένα από τα προβλήματα που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις ανα τον κόσμο. Βία κατά των γυναικών είναι κάθε πράξη, ή απειλή πράξης βίας που συνδέεται με το φύλο και οδηγεί ή ενδέχεται να οδηγήσει σε σωματικές, σεξουαλικές και ψυχολογικές βλάβες. Σε αυτήν την περίπτωση, θύματα βίας γίνονται γυναίκες διαφόρων ηλικιών, φυλών, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου. Η ανοχή στην άσκηση βίας ή την απειλή βίας πλήττει το βιοτικό επίπεδο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των γυναικών.
Το θέμα είναι πως κάτι πρέπει να γίνει προκειμένου να σταματήσει αυτό το φαινόμενο. Τι μπορεί, λοιπόν, να κάνει ο καθένας από εμάς, προσωπικά, ανάλογα με την περίπτωση, είτε βρισκόμαστε στη θέση του θύματος, είτε απλά στη θέση του παρατηρητή;

Περίπτωση 1η: όταν βρίσκομαστε ήδη σε σχέση κακοποίησης.

• Προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε υποστηρικτικό περιβάλλον, αναζητώντας βοήθεια σε συγγενείς, φίλους, γείτονες, που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν παρέχοντάς μας στέγη, τροφή, χρήματα, συνοδεία σε υπηρεσίες κλπ.• Έχουμε στο μυαλό μας τουλάχιστον ένα ασφαλές μέρος, στο οποίο θα πάμε, σε περίπτωση που χρειαστεί να να φύγουμε από το σπίτι.
• Αποταμιεύουμε χρήματα, έτσι ώστε να τα έχουμε σε περίπτωση προσωπικής μας ανάγκης
• Έχουμε έτοιμη μια τσάντα με όσα πράγματα είναι απαραίτητα για μας (και τα παιδιά μας) και διάφορα χρήσιμα έγγραφα, όπως προσωπικό βιβλιάριο καταθέσεων, φωτοτυπίες βιβλιαρίου του συζύγου, φωτοτυπία φορολογικής δήλωσης, τίτλους περιουσιακών στοιχείων, πιστοποιητικά που αφορούν τα παιδιά κλπ.• Εάν κι εφόσον είναι δυνατόν, φροντίζουμε να έχουμε συνεννοηθεί από πριν με κάποια γειτόνισσα, ώστε να καλέσει την αστυνομία μόλις ακούσει φωνές.

Περίπτωση 2η: όταν έχουμε ήδη υποστεί κακοποίηση.

• Πρώτα απ’όλα, υποβάλλουμε μήνυση, είτε προφορική, είτε γραπτή, κατά του δράστη σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα και επιπλέον, ζητάμε την καταγραφή του περιστατικού κακοποίησης στο βιβλίο συμβάντων του αστυνομικού τμήματος και αντίγραφο.• Εάν δεν θέλουμε να υποβάλλουμε μήνυση εναντίον του δράστη, ζητάμε από τον εισαγγελέα υπηρεσίας να δώσει έγγραφη εντολή στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα, προκειμένου να καλέσουν το δράστη και να του γίνουν οι απαραίτητες «συστάσεις».
• Ζητάμε από τον εισαγγελέα να δώσει εντολή στον αρμόδιο ιατροδικαστή να υποβληθούμε σε ιατροδικαστική εξέταση. Στο τέλος, ζητάμε το αντίγραφο της ιατροδικαστικής εξέτασης.• Αν πάμε σε νοσοκομείο, ζητάμε να καταγραφεί το περιστατικό στο βιβλίο συμβάντων ως κακοποίηση και κρατάμε, οπωσδήποτε, αντίγραφο.

Περίπτωση 3η: έχουμε υποστεί βιασμό.

• Υποβάλλουμε άμεσα μήνυση σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα ή στον εισαγγελέα άσκησης Ποινικής Δίωξης.
• Ζητάμε από τον εισαγγελέα υπηρεσίας να εκδώσει εντολή στον ιατροδικαστή, προκειμένου να υποβληθούμε σε ιατροδικαστική εξέταση, ώστε να διαπιστωθεί ο βιασμός και να μας χορηγηθεί βεβαίωση. Σημειώνεται ότι η ιατροδικαστική εξέταση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί όσο το δυνατόν συντομότερα και χωρίς να έχει προηγηθεί καθαρισμός του σώματος και αλλαγή ρούχων.

Περίπτωση 4η: απευθύνεται σ’εμάς μια κακοποιημένη γυναίκα για βοήθεια.

• Προσπαθούμε να την ηρεμήσουμε.
• Δεν την πιέζουμε να πάρει οποιαδήποτε απόφαση δεν είναι ακόμη έτοιμη να πάρει.• Σε καμία περίπτωση δεν την κρίνουμε ή την κατακρίνουμε για τη στάση που κρατάει απέναντι στο δράστη της κακοποίησης της.
• Προσπαθούμε να σταθούμε δίπλα της για να ξαναμπορέσει να απευθυνθεί σ’εμάς όταν το χρειάζεται.
• Την ενημερώνουμε για τα δικαιώματά της και για το τι μπορεί να κάνει.
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες, μία στις πέντε γυναίκες, κακοποιούνται από τον σύντροφο τους. Η βία αυτή προκαλεί περισσότερους θανάτους παγκοσμίως από όσους ο καρκίνος, η ελονοσία, τα τροχαία κι ο πόλεμος μαζί! Η Διεθνής Αμνηστία, ο ΟΗΕ και η UNESCO προσπαθούν να καταπολεμήσουν το φαινόμενο. Δεν αρκεί όμως αυτό. Η βία είναι κοινωνικό φαινόμενο και δεν έχει δικαιολογία, γι’αυτό και όλοι μας πρέπει να έχουμε ενεργή συμμετοχή στην καταπολέμησή του και να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας.