Με γέλασε η αυγή......
Με γέλασε η αυγή κι έχασα την ημέρα.

Τα μονοπάτια του πάρκου ξέρουν τους δρόμους των λουλουδιών.

Τ' αγκάθια που σε ρήμαξαν, ήταν αυτά, που προσπάθησες να τους μάθεις ν' ανθίζουν.

Μην ψάχνεις άδικα και χάνεις τον καιρό σου. Είσαι, πάντα, αυτό που νιώθεις. Κι αν θέλεις να 'σαι όμορφος, αγάπησε πρώτα και νιώσε την ομορφιά.

Μέσα στο μηδέν, μέσα στο τίποτα, έπεσε ένας σπόρος στην ψυχή μου.
Και την τσακώνω να ρίχνει κλεφτές ματιές, πότε θα φανεί το πρώτο φυλλαράκι.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ. ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΣΕ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.......

Ακου, φίλε μου, αν Δεν χτυπούσαν τα κύματα εκέινους τους βράχους, στ' ακροθαλάσσι, δε θα καμάρωνες τώρα το σχήμα τους!!!

ΠΑΡΕ ΤΟ ΒΛΈΜΜΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ.
ΚΟΙΤΑΞΕ ΠΕΡΑ, ΜΑΚΡΙΑ, ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ.
ΕΚΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Η ΖΩΗ. ΜΠΡΟΣΤΑ.

ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ. ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ. ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΛΕΒΕΝΤΙΑ. ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ. ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΙΣ, ΡΕ ΦΙΛΕ; ΠΟΣΟ;