Το ταξίδι της νέας ζωής..

 πηγαίνοντας Ηγουμένιτσα

 Πολλά διόδια.. πολλά όμως..

 στο πλοίο... 

 Ανκόνα Ιταλία... 

 ξυμερώματα στην Τεργέστη 

 οδικός ξημέρωσε και περνάμε από την Αυστρία για να πάμε Μόναχο.. 

 Εχουμε ακόμα και κουράστηκα αερκετά

 φτάσαμε; 

Το ταξίδι, μαζέψαμε τα πράγματα και φύγαμε μετά βέβαια απο μεγάλη ταλαιπωρία και φόβο οτι δεν θα μας δωσουν το διαβατήριο του παιδιού.. 1 μας το γύρισαν γιατι δεν ηταν καλή η φωτογραφία μας ειπαν, και έτσι με τον φόβο την μέρα που έπρεπε να φύγουμε... περιμέναμε να το πάρουμε. Ευτυχώς... το πήραμε και ξεκινήσαμε. 

Από Καβάλα - Ηγουμενίτσα... το αμάξι φορτωμένο με τη ζωή μας όλη ... 

ο μικρός με το ζόρι να χωράει το καρεκλάκι του, κοιμόταν και ξύπναγε στην ιδια θέση. 

Εγώ με την κοιλιά να προσπαθώ να βολευτώ.. κάναμε στάσεις βέβαια για ξεκούραση.. και όλο και ξεμακραίνω από Καβάλα και δεν ήξερα πως ένιωθα.. Αφηνα πίσω αγαπημένα πρόσωπα, τον τόπο μου.. αλλά είχα μαζί μου τον ανθρωπό μου τον Κυριάκο και το μωράκι στην κοιλιά μου.. νομίζω πλήρες είμασταν μια χρά και μια θλίψη.. ένα νέο ξεκίνημα μια καινούργια ζωή...

Ηγουμενίτσα λοιπόν και αναμονή για το πλοίο... ώρες πολλές άργησε... τελικά βράδυ μπηκαμε ο μικρός κοιμήθηκε δεν άντεξε.. στην καμπίνα παραδόθηκε ... όπως και εμείς. 

Ξυπνήσαμε και αρχήσαμε της βόλτες στο πλοίο.. φυσικά και αγόρασα ένα βιβλίο το τελευταίο από Ελλάδα... έχασα το σήμα από το Ελληνικό τηλέφωνο τέρμα τα ψέμματα.. 

είπαμε το μεσημέρι να φάμε... στο πλοίο... το εστιατόριο... το μετανιώσαμε... μας πιάσανε το κώλο ...

πολλές ώρες αλλά φτάσαμε Ανκόνα και αφου αφησαν κάποιους ξεκινήσαμε για Τεργέστη... νυχτωσε πάλι, μίλησα με τον μπαμπά μου.. τους ειπα που είμαι και ότι θα αργήσουμε.. θλίψη στεναχώρια, όλα πήραν το δρόμο τους... φτάσαμε.. κατεβήκαμε ξημερώματα 3 η ώρα μας κάνανε έλεγχο το αμάξι...

μα Ιταλός παει στον μικρό ανοίγει την πόρτα τον βλέπει και του λέει sorry.. γελάσαμε... 

φύγαμε... Αυστρία και Μόναχο... και ο προορισμός Schrobenhausen.... 

Τέλος ταξιδιού.

μετά από 2 βδομάδες... είμαι καλά ακόμα αντέχω.. χαχαχαχα ασχετο χθες νικησε η Γερμανία την Βραζιλία με 1-7 έλεος δηλαδή ακόμα κλαίνε.. μεγάλη πίκρα.. 

Νεότερα σύντομα να σας πω για τις ετοιμασίες της μπέμπας... ναι σιγουρο πια πήγαμε στο γιατρό όλα καλά.... φτανει ως εδώ... τα φιλιά μου.... 

Η Αλλη ζωή

Απόσπασμα.


Γεωργία

   Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΡΩΕΙ στο μεγάλο τραπέζι του πάνω διαμερίσματος. Η Γεωργία τσιμπολογά, για τα μάτια. Πήγαν νωρίς με τον Ανέστη και φάγανε παιδάκια κι έσκασε.
   <<Τι έγινε μαμά; Δε σου αρέσει το φαΐ;>> Σήμερα μαγείρεψε πάλι η Αθηνά μακαρόνια με κιμά.
   <<Πως, ωραίο είναι. Απλά δεν πεινάω πολύ>>.
   Η Αθηνά την κοιτάζει παράξενα. << Βγήκαν οι τελευταίες εξετάσεις σου; Τις πήρες απ' το ΙΚΑ;>>.
   <<Ναι>>.
   <<Και;>>
   <<Θα ζήσω για πολλά χρόνια ακόμα>>.
   Η Αθηνά κόβει τη συζήτηση. Περίεργη είναι η μάνα της, ώρες ώρες. Ο Παναγιώτης λέει ότι την πείραξε η κλεισούρα. Αντί να πάει σε καμία γειτόνισσα να παίξουνε κουμκαν, ή ότι άλλο παίζουν οι γριές, ή να πάει στην εκκλησία, που ναι και δυο βήματα απο ΄κει, να προσευχηθεί για τη σωτηρ΄΄ια της ψυχής της, κάνει συνεχώς παραξενιές. Για ν' ασχολούνται οι άλλοι συνέχεια μαζί της, αυτό είναι.
   Κι έχει και ένα βλέμμα καθώς τους κοιτάζει! Σαν Αρπυια!
   <<Ρε Αθηνούλα, καλό το φαΐ, αλλά λίγο>>.  Ο Παναγιώτης τείνει το πιάτο, για ξαναγέμισμα, <<Μην ξεχνάς, είμαι ακόμα στην ανάπτυξη!>> Γελάει μόνος με την κρυάδα του.
   <<Κάτσε, πάω εγώ>>, πετάγεται η Γεωργία. Παίρνει το πιάτο και πάει στην κουζίνα. Το γεμίζει μέχρι απάνω μακαρόνια και χύνει μπόλικο κιμά. Ξαναγυρίζει στην τραπεζαρία.
   <<Να 'σαι καλά, κυρα-Γεωργία, μερακλού. Εσύ τώρα ή μ' αγαπάς πολύ, ή θες να σκάσω απ' το πολύ φαΐ>>. Κι αυτό γι' αστείο το 'πε, τάχα μου. Η Αθηνά τον κοιτάζει επιτιμητικά. Φαίνεται κομμένη, τελευταία.
   Ο Ανέστης σήμερα τη φίλησε, τη Γεωργία. Εκεί στην γωνία που την άφησε. Δεν πέσανε τίποτα πυροτεχνήματα, αλλά η Γεωργία το περίμενε. Ήταν ένα ευγενικό, όμορφο φιλί, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους κάποιας ηλικίας. Καμιά φορά, με κατιτίς τόσο μικρό κι ασήμαντο, φτάνεις να συγχωρείς ολόκληρο το κόσμο.
   Σχεδόν.
   Ο Ανέστης της είπε ότι η άσπρη τριανταφυλλιά του άνθισε. η Γεωργία χάρηκε που δεν την έφερε λουλούδι. Δε θ' άντεχε να το βλέπει να μαραίνεται στο βάζο. Ο Ανέστης τα πιάνει κάτι τέτοια.
   Ασε που τ' άσπρα τριαντάφυλλα τα πηγαίνουν συνήθως στις κηδείες.

συνεχίζεται...................

Η άλλη Ζωή

    Η Ελευθερία δεν είχε ποτέ δικό της ζώο μέχρι τότε. Στο Πατρικό της είχαν καναρίνια, αλλά αυτά δεν πιάνονται. Αυτά γρήγορα γίνονται ένα με το ντεκόρ. η Ελευθερία τα λυπόταν. Η μητέρα της είχε αλλάξει πολλά καναρίνια, γιατί τα μισά τα έχανε. Όταν τα τάιζε, ξέχναγε το πορτάκι τους ανοιχτό. 

    Τα καναρίνια φλερτάρουν πάντα με τις ανοιχτές πόρτες. Αλλά το ν' απελευθερώνονται πουλιά που συνήθισαν σε συνθήκες σκλαβιάς είναι, το λιγότερο, απερισκεψία. Η άλλη ζωή έχει πάντα ένα τίμημα. 

Τα συμπεράσματα δικά σας.!!! 

Η ομορφη πόλη μου παλιά και τώρα!!

Καλημέρα από την όμορφη Καβάλα.

Μια υπέροχη φωτογραφία. Μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα.

Μια Καβάλα που αγαπάμε όλοι μας. 

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να αγαπάμε τον τόπο μας..

Καλημέρα σε όλους σας. 

Χαμόγελο

Καλημέρα με όμορφες σκέψεις..... 

Ο καιρός σήμερα είναι περίεργα μουντός αλλά εμείς δεν θα σταματήσουμε 

να χαμογελάμε.. 

Κάπου κρυφά μέσα μου χαμογελάω.. 

ΧΑΡΑ ατζέντα 2009...

Είμαστε άνθρωποι και αγνοούμε το μεγαλείο μας, Κύριε.
Δώσε μας την ταπεινοφροσύνη να ζητάμε αυτό που χρειαζόμαστε,
Κύριε, γιατί καμία επιθυμία δεν είναι μάταιη
και καμία παράκληση δεν είναι ανώφελη.
Ο καθένας ξέρει με τι να θρέψει την ψυχή του δώσε μας το κουράγιο
να βλέπουμε τις επιθυμίες μας σαν να προέρχονταν από την πηγή της αιώνιας
Σοφίας Σου. Μόνο αν αποδεχτούμε τις επιθυμίες μας μπορούμε
να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, Κύριε. Αμήν.

Μπρίντα- Paulo Coelho.

Ο Θεός μου έδωσε πάντα μια δεύτερη ευκαιρία.

Μου την δίνει τώρα μ' εσένα.

Και θα με βοηθήσει να ξαναβρώ το δρόμο μου.

Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα-Paulo Coelho.

Αλλά είχε καταλάβει κάτι το σημαντικό:

οι αποφάσεις ήταν μόνο και μόνο μια αρχή για κάτι.

Όταν κάποιος έπαιρνε μια απόφαση,

στην πραγματικότητα βουτούσε σ΄ένα δυνατό ρεύμα 

που τον παράσερνε προς έναν τόπο

που δεν είχε ποτέ φανταστεί τη στιγμή της απόφασης. 

Ο αλχημιστής - δεν χρειάζεται να πω ποιανού είναι ε;

Στον έρωτα κανείς δεν μπορεί να πονέσει κανέναν.

Ο καθένας από μας είναι υπεύθυνος

γι΄αυτό που αισθάνεται και δεν μπορούμε 

να κατηγορήσουμε τον άλλο.

Ένιωσα πληγωμένη όταν έχασα τους άντρες που ερωτεύτηκα. 

Σήμερα είμαι πεπεισμένη ότι κανένας δε χάνει κανέναν, 

επειδή κανένας δεν είναι ιδιοκτήτης κανενός.

Αυτή είναι η αληθινή εμπειρία της ελευθερίας;

να έχεις το σημαντικότερο πράγμα 

στον κόσμο χωρίς να είναι κτήμα σου. 

Έντεκα λεπτά -  Paulo Coelho.


Το χειρότερο ήταν να επιλέγεις και μετά
να αναρωτιέσαι όλη σου τη ζωή αν έκανες τη σωστή επιλογή.
Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει χωρίς φόβο.

Μπρίντα - Paulo Coelho.

ΖΗΣΤΕ!!

Είναι όμορφος ο Οκτώβριος μπήκε με βροχές... οι ουρανοί μωβ, μαύροι, κόκκινοι τα χρώματα 

είναι πανέμορφα. 

Περιμένοντας μια αχτίδα ήλιου για να χαμογελάσουμε.. 

 Μια καλύτερη μέρα εύχομαι σε όλο το κόσμο.  

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ!!